Tuwing Huwebes

Ni: Bea Tacazon     

    “Matao na naman ang palengke. Isa lang ibig sabihin nito, Huwebes na naman kasi.” Iyan ang sumasagi sa isipan ko tuwing Huwebes at magdaraan ako sa palengke ng aming bayan.

    Bata pa ako noon nang malimit na akong uwian ng pasalubong ng tatay ko. Basta tuwing Huwebes at araw ng palengke eh aba’y may inaaasahan akong isang supot na masasabi kong isa sa mga elementong kumumpleto sa kabataan ko. Isang supot na may lamang siopao na maliit. Ito kasi ang paborito kong pagkain. Kilalang kilala niya talaga ako.

    Mula noon, ang taga-uwi ng siopao sa akin parati ay ang kakampi ko sa lahat ng bagay. Maging sa nanay ko o kapatid ko kapag may konting alitan. Tumatatak sa isipan ko ang mga katagang kanyang binigkas noon na sa ilan siguro ay biro lamang na sa kabilang dako, sa akin ay matalinhaga. “Naning, bay-am ta nu adda kwartak ket igatangan kanto met kwartam.” At “Nu agkabaw nekton ah ket ilabam to lupot ko. Sikan to pay mangilaba brief kon.”

    Sadyang palabiro kasi siya. Mana-mana lang yan, kaya ako din may kapilyuhan minsan. Kung ano ang puno siya rin ang bunga.

    Lumulundag ang puso ko sa kasiyahan at labis ang pasasalamat sa Diyos dahil sa tatay kong walang kapantay.

    Mula noong nagkaisip na ako, ika nga nila ay papa’s girl ako. Kahit noong nag-aral na ako ng pre-school siya ang dakilang tagahatid at tagasundo sa akin. Siya ang taga-ayos, nagpapakain, at kasama ko lagi. Naalala ko nga na noong nagkasakit ako eh piyesta pa naman namin. Para lang masunod ang kagustuhan kong makasama sa prusisyon eh sumakay ako sa tricycle naming at siya ang nag-drive at pumunta kami sa likod nggprusisyon, mga tatlong taon ang edad ko. Mga apat naman ang edad ko noong inilagay ko sa bag ang pusa naming na pumunta sa Day Care Center ng aming barangay eh lahat na yata ng nakaka-alam pinagalitan ako maliban sa kanya.

    Hanggang sa nag-elementarya ako eh siya pa rin ang bestfriend ko. Siya nga kasama ko sa martsa sa graduation. At kahit noong highschool ako, siya ang tagaluto ng baon ko. Maaga siyang gumigising para lang maihanda ang lahat at hanggang sa pag-abang ko ng sasakyan papasok, siya ang kasama ko. Minsan siya ang taga-para at may hawak ng bag ko o kaya ay taga-bigay ng paying kung nakakalimutan ko. Sa lahat ng okayon na kailangan akong sunduin, wala siyang tanggi. Gabi man o tanghali.

    Ngayon, college na ako at walang nagbabago sa tatay kong walang papantay nino man. Siya pa rin ang kinalakhan kong haligi ng tahanan. Masipag pa rin at walang kupas. Kalabaw lang ang tumatanda.

    Kaya wala na akong hinihiling pa mula sa kanya. Magsisipag ako sa pag-aaral para magtagumpay ako sa buhay at maibalik ang lahat ng kabutihang kanyang pinamalas. Bato-bato sa langit ang tamaan puwera mabukol pero wala kayo sa tatay ko. Astig yun noh!Bakit? Naku, masuwerte ako na hindi iresponsable ang tatay ko. Kaya kulang pa kahit na ako ang taga-laba niya kapag ulyanin na siya. Kulang pa na bibigyan ko siya ng pera kapag nagkatrabaho na ako. Minsang kapag nasusungitan ko siya, nakokonsensiya ako kaagad. Ang taong walang ibang hinangad kundi ang mabuti para sa amin.

    Dumungaw ako sa bintana ng bus. Nasa bayan na kami ng Sto.Domingo. Nang masagi sa isip ko ang petsa. Huwebes na naman kasi. Maingay, nagkalat ang mga tricycle at tindang kakanin at siopao. Isang tao ang nawawangis ko, isang makabuluhang araw ng buhay ko- tuwing Huwebes. 

the third chance

     Here I am again for the third time in giving my reflection for the past quarter. This is my third chance to share my cubic progress and to the third power of learning.
     We focused more on the other HTML tags that we haven't taken up last grading. We had these for more complicated commands and tasks in the notepad. And the best part of this grading period  is the discovery of the MS FRONTPAGE 2003. Sounds new to me yet pinches my curiosity. Is this a software to be liked or in the other way around?
    As a beginner in this application, I encountered basic problems and troubles. At first, when I opened a new blank page, faced me some buttons and bars I am not familiar with. We were not taught much how to navigate MS FrontPage. It is up to us to discover and learn. My mind was like AWW! I really don't know how to manipulate this one or even to start a single designed page. So how can I make my own web design?
     Oh well, I won't let this things be nothing at all. I did all that I can to self-tutor my amateur skills in MS FrontPage. Patience is a virtue. That's all I have that time. I survived to manage this software by myself alone. Click here and there, explore everywhere, that's the coolest thing ever. Yes! That feeling is a certification of a job well done. By my belief that I can and I will, I did.
     Moving on, I keep on learning the other features of the MS FrontPage that I did not encountered yet.
     All in all, I am glad to surpass again this grading period. A new chapter is coming but for my third chance to have the opportunity to add my knowledge is a luck. I will keep on improving for the subject ICT. And being able to post this reflection means I am ready to open the new doors as the other closes.
   

new year!... how about me?

     Now it's 2013. A new year to cherish but am I up to a new me or still the same old one? Let me discuss.

     Some people say, new year must be the new you. Sounds like having a new year's resolution but honestly I really don't have everytime new year comes. So how can I change and renew? Anyway, just being serious with this matter; the true new me this new year doesn't mean having new looks or physical change. It is the total improvement of personality and attitude as well. Should I say I am on the process?
     New year, new me... and the one who posted this is still me. In simple words, I am still in my old self that no change has undertaken. I don't know how to start being new but as I look upon the calendar days pass very quick. But I know where to start. This is within myself and should be now as soon as possible.
     I must be the new me and won't let another year end. Anytime I have must done changes but I have wasted those moments. This is not for the sake of others to accept or like me. This is for the betterment of mine. If people don't accept me for who I am, its their problem. They must be the one to adjust and deal with.
     Make up our minds. 2013 is not yet the last chance to change and renew. I want to refresh all the negative things happened in my past years. That 2013 will be the year to highlight my own history. Then, I will show everybody that when the year 2013 has started, my self renewal also begun.
     This is the start of the new me. A good sign to change myself for the better. I admit I am still a beginner in life but I have faced many. My past 16 years were quite not nice. And as of this time, behold for the new me. Well better say the changing me. How about you?